Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

Λέσχη ανάγνωσης για «Το κιβώτιο» του Α. Αλεξάνδρου


Ευχαριστιέσαι σίγουρα όταν διαβάζεις ένα βιβλίο και σου αρέσει. Ευχαριστιέσαι όμως ακόμα πιο πολύ όταν βρεθείς με ανθρώπους που το ’χουν διαβάσει και ξεκινάς μια συζήτηση δίχως όρια και στεγανά.
Ο λόγος για «Το κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου, που συζητήσαμε στο πλαίσιο της λέσχης ανάγνωσης του ΜΕΛΟΜΑ, στο Dasein αυτή τη φορά, με όσους ήρθαν για να μοιραστούν απόψεις, να συμφωνήσουν και να διαφωνήσουν. Κι ήταν πολλοί εκεί: η Ανδρονίκη, η Μάρθα, η Φλωρεντία, η Μαίρη, η Μαρία, η Μελίνα, ο Κώστας, ο Δημήτρης και ο Δημήτρης, ο Γιάννης και ο Γιάννης, ο Βασίλης.
Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να σταθούμε μόνο στον πολιτικό Αλεξάνδρου. Το ίδιο το κείμενο άλλωστε επιδέχεται πολλαπλές αναλύσεις, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον είχε και η προσέγγιση του Δημήτρη Τανούδη για το καφκικό στοιχείο στο έργο του Αλεξάνδρου, με συγκλίσεις και αποκλίσεις.

1 σχόλιο:

  1. Νομίζω ότι θα είχε ενδιαφέρον να συνεχίζαμε τις συζητήσεις και εδώ. Για μένα είναι πάντα αποκαλυπτικό το εντελώς προφανές: το πόσο διαφορετικά διαβάζουμε τα βιβλία (όπως και τη ζωή γενικότερα). Διάβασα το Κιβώτιο ανυποψίαστη. Και βρήκα μέσα του (πιθανές) απαντήσεις αναφορικά με το πώς θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου. Αυτή είναι για μένα σπουδαία τέχνη. Αυτή που μου αλλάζει τη ζωή, που με κάνει διαφορετική από ό,τι ήμουν πριν. Το βιβλίο θα πρέπει να συνεχίζει να αποτελεί μέρος της ύπαρξής μου, ακόμα κι αν το έχω προ πολλού διαβάσει και τοποθετήσει στη βιβλιοθήκη μου. Αλλιώς είναι απλούστατα ένας ακόμα τρόπος για να γεμίσω κάποιες ώρες. Κάτι τέτοιο είναι τουλάχιστον βαρετόοοοοοο και σίγουρα ανούσιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή