ΠΕΡΙ ΤΥΦΛΟΤΗΤΟΣ

Σαραμάγκου. Νομπελίστας (αν και λίγο μας απασχόλησε αυτό).

Περί τυφλότητος.
Φλύαρο.
Βαρετό.
Συμβολικό.
Θριλεράκι.
Φιλοσοφικό.
Αριστούργημα.
Χρειάζεται μια καλή επιμέλεια (βλέπε: κόψιμο 100-150 σελίδων).
Απόψεις που ακούστηκαν στην προχθεσινή συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης του ΜΕΛΟΜΑ αναφορικά με το «Περί τυφλότητος» του Ζοζέ Σαραμάγκου.

Πάντα με εντυπωσιάζει το πόσο διαφορετικά διαβάζει ο κάθε άνθρωπος το ίδιο βιβλίο. Ίσως τελικά να υπάρχουν τόσες αναγνώσεις όσοι και αναγνώστες. Είναι και αυτό το στοιχείο που κάνει τη λογοτεχνία τόσο συναρπαστική.

Εκείνο στο οποίο συμφωνήσαμε όλοι είναι ότι πρόκειται για ένα ενδιαφέρον κείμενο, με χαρακτήρες συμβολικούς που κινούνται σε ένα συμβολικό (άχρονο και άτοπο) σύμπαν. Η λευκή τυφλότητα που έρχεται να ανατρέψει τις ζωές κάποιων ανθρώπων τους οδηγεί στην απομόνωση από την λοιπή «κανονική» κοινωνία. Μέσα σ΄αυτήν την απομόνωση αδυνατούν να ξεφύγουν από τη μοίρα τους: αν και τυφλοί οι κακοί παραμένουν κακοί και οι καλοί καλοί. Μοιάζει το ανθρώπινο είδος να μην μπορεί παρά να δημιουργήσει κοινωνίες δομημένες γύρω από σχέσεις εξουσίας. Μοιάζει να μην μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο πέρα από αυτό.

Και ξαφνικά η τύφλωση φεύγει, όλα επιστρέφουν στο πριν, στο κανονικό. Σαν όλη η φρίκη που προηγήθηκε να μην συνέβει ποτέ.