Στην τελευταία λέσχη της χρονιάς διαβάσαμε το «Βρέχει Φως» του Κωστή Γκιμοσούλη, προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε τα στοιχεία που μας άρεσαν και να τα διαχωρίσουμε από αυτά που μας ενόχλησαν. Σε γενικές γραμμές δεν μας άρεσε το βιβλίο. Ακόμα και σε αυτούς που το είχαν πρωτοδιαβάσει όταν είχε εκδοθεί – και το είχαν λατρέψει – σήμερα φαίνεται κακογραμμένο, με πολλά εσωτερικά ζητήματα δομής, πλοκής, εξέλιξης της ιστορίας.
Ενδιαφέρον μπορεί να βρει κάποιος που αρέσκεται να διαβάζει βιογραφίες ή μυθιστορηματικές βιογραφίες. Επιπλέον, για τους περισσότερους ο χαρακτήρας της Πολυδούρη δεν αποκτούσε υπόσταση, ενώ όλοι συμφώνησαν ότι τα καλύτερα κομμάτια ήταν αυτά που αφορούσαν στην αυτοκτονία του Καρυωτάκη.
Με το «Βρέχει Φως» έκλεισε μια μέτρια χρονιά για τη λέσχη, χωρίς να παραβλέπουμε ότι συχνά και τα κακά βιβλία προσφέρουν πολύτιμα σημεία για συζήτηση…
